پیپت در آزمایشگاه بسیار رایج است. آنها برای انتقال مایعات و برای اندازه گیری مقادیر دقیق مایع برای آزمایش های مختلف استفاده می شوند. آنها به طور گسترده در شیمی، زیست شناسی و سایر رشته های علمی استفاده می شوند.

پیپت (یا پیپت) ابزاری آزمایشگاهی برای انتقال مقادیر کمی مایع از یک ظرف به ظرف دیگر است. برای اندازه گیری، توزیع و انتقال مایعات استفاده می شود. پیپت ها اغلب در آزمایشگاه های بیولوژیکی و شیمیایی برای اندازه گیری دقیق و انتقال حجم های کوچک مایعات استفاده می شوند. توجه به این نکته ضروری است که دقت پیپت ها به مهارت کاربر بستگی دارد.

پیپت ها در اشکال و اندازه های مختلفی یافت می شوند. بسته به کاربرد، آنها به عنوان حجمی یا مدرج طبقه بندی می شوند. تفاوت اصلی بین آنها در این است که پیپت های حجمی با دقت 1٪ کالیبره و کالیبره می شوند. از طرف دیگر، پیپت های مدرج در تقسیم بندی های مقیاس (مانند میلی لیتر) و خطوط درجه بندی مشخص می شوند. دقت پیپت های مدرج بستگی به اپراتور دارد.

اجزای اصلی یک پیپت عبارتند از نوک، بدنه پیپت، یک لامپ و یک پیستون. نوک آن معمولاً از فولاد ضد زنگ یا پلاستیک ساخته شده و در داخل بدنه پیپت قرار می گیرد. یک لامپ لاستیکی برای ایجاد خلاء یا فشار و پیستون برای کنترل مقدار مایعی که به داخل پیپت کشیده شده یا از آن خارج می شود استفاده می شود.

به طور کلی، رایج ترین اندازه های پیپت 0.1-3 میلی لیتر است که برای اندازه گیری دقیق حجم های کوچک مایع استفاده می شود. برای حجم های بیشتر، از پیپت های بزرگ (تا 50 میلی لیتر) استفاده می شود.

پیپت ها اغلب برای اندازه گیری، توزیع، انتقال و ذخیره مایعات استفاده می شوند. به عنوان مثال، تکنیک های پیپتینگ اغلب در تجزیه و تحلیل مواد برای استخراج و اندازه گیری دقیق آنها استفاده می شود. به طور مشابه، آنها همچنین برای انتقال نمونه از یک ظرف به ظرف دیگر استفاده می شوند. روش دیگر رقت سازی سریال است که شامل پیپت کردن یک نمونه خاص در یک سری ظروف است که هر کدام با نسبت های مختلف قبل از آزمایش رقیق می شوند.

هنگام استفاده از پیپت، مهم است که از تمیز بودن آن اطمینان حاصل کنید، زیرا کوچکترین آلودگی نمونه می تواند منجر به نتایج نادرست شود. بسته به نوع پیپت، سطح و داخل نوک آن باید استریل شود. رایج ترین روش عقیم سازی، جوشاندن پیپت به مدت 10 دقیقه است. برخی از پیپت ها دارای نوک های انعطاف پذیر بلندی هستند که با عبور شعله از روی آنها می توان آنها را استریل کرد. پس از استریلیزاسیون، مهم است که پیپت را چندین بار با محلولی که قرار است اندازه گیری یا منتقل شود، شستشو دهید.

همچنین هنگام استفاده از پیپت در آزمایشگاه، چند احتیاط ایمنی وجود دارد. این موارد شامل پوشیدن دستکش و عینک ایمنی، اجتناب از تماس با نوک و دهانه پیپت و اطمینان از آلوده نبودن پیپت است. اگر مایعی ریخته شود، باید فوراً تمیز شود.

در نتیجه، پیپت ها ابزار آزمایشگاهی ضروری هستند که برای انتقال، اندازه گیری و انتقال حجم های کوچک مایعات استفاده می شوند. آنها بر اساس اندازه و دقت به عنوان حجمی یا مدرج طبقه بندی می شوند. صرف نظر از نوع و اندازه، مهم است که ایمنی را در نظر داشته باشید و اطمینان حاصل کنید که پیپت به درستی قبل از استفاده استریل شده است. با مراقبت و نگهداری مناسب، پیپت ها می توانند ابزار موثر و قابل اعتمادی در هر آزمایشگاهی باشند.
پیپت کلمه ای است که اغلب برای توصیف انواع دستگاه های اندازه گیری استفاده می شود که اغلب در آزمایشگاه استفاده می شود. اغلب برای اندازه گیری و مخلوط کردن مقادیر کمی مایعات به صورت کنترل شده استفاده می شود.

پیپت ها معمولاً از یک لوله باریک و بلند ساخته شده از شیشه یا پلاستیک تشکیل شده اند که یک حباب بزرگتر در یک سر و یک نوک نوک تیز کوچکتر در طرف دیگر دارد. لامپ بزرگتر برای کشیدن مایع به داخل لوله و نوک کوچکتر برای پخش آن استفاده می شود.

پیپت ها در اندازه های مختلفی هستند که رایج ترین آنها حجمی قابل تنظیم، حجمی ثابت و غیرحجمی قابل تنظیم است. پیپت های حجمی قابل تنظیم رایج ترین هستند و برای اندازه گیری دقیق حجم مایع از 0.1 میکرولیتر تا 250 میلی لیتر استفاده می شوند. پیپت های با حجم ثابت برای اندازه گیری حجم خاصی از مایع مانند 5 میلی لیتر استفاده می شود. پیپت‌های غیرحجمی قابل تنظیم اغلب زمانی استفاده می‌شوند که حجم دقیق مایع مهم نیست و اندازه‌گیری دقیق ضروری نیست، مانند هنگام افزودن معرف به محلول.

کارهای معمولی لوله گذاری آزمایشگاهی ممکن است شامل انتقال محلول ها از ظرف به ظرف، رقت های سریالی، نمونه برداری دقیق یا افزودن معرف باشد. برای انجام این کارها، انواع پیپت ها وجود دارند که از نظر طراحی، ویژگی ها و محدوده متفاوت هستند.

وقتی صحبت از پیپت می شود، انتخاب بین شیشه یا پلاستیک تا حد زیادی به کاربرد بستگی دارد. پیپت های پلاستیکی به گونه ای طراحی شده اند که در برابر شکستگی مقاوم باشند، در حالی که پیپت های شیشه ای بی اثر و شکننده هستند. پیپت های پلاستیکی اغلب ارزان تر و سبک تر از شیشه هستند و برای استفاده در آزمایشگاه های کوچک ایده آل هستند. با این حال، پیپت‌های شیشه‌ای دقت بالاتری دارند، به راحتی می‌توان آنها را استریل کرد و محلول‌های روغنی یا سایر مواد شیمیایی روی آن‌ها تأثیر نمی‌گذارد، و آنها را برای استفاده در آزمایشگاه‌های بزرگ مناسب‌تر می‌کند.

در محیط های آزمایشگاهی، استفاده از پیپت نیز تابع استانداردهای ملی و بین المللی است. به عنوان مثال در اروپا، استاندارد پیپت اروپایی EN 12700 برای اطمینان از دقت و قابلیت اطمینان پیپت ها استفاده می شود. در ایالات متحده، مؤسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) مسئول توسعه استانداردهای تجهیزات آزمایشگاهی است.

پیپت های مورد استفاده در محیط آزمایشگاهی نیز باید مرتباً تنظیم، تمیز و کالیبره شوند تا از دقت اطمینان حاصل شود. کالیبراسیون را می توان به راحتی با استفاده از محلول های کالیبراسیون مانند آب خالص یا کیت های کالیبراسیون ویژه انجام داد. پس از تکمیل کالیبراسیون، نتایج باید در سوابقی ثبت شود که به راحتی قابل دسترسی و بررسی باشد.

در برخی موارد ممکن است از وسایل الکترونیکی مانند پیپت های الکترونیکی استفاده شود. این دستگاه ها نسبت به پیپت های دستی دقت بیشتری دارند و قادر به جمع آوری، ذخیره و تجزیه و تحلیل داده ها هستند. آنها اغلب در آزمایشگاه های پیشرفته برای جلوگیری از خطاهای ناشی از اندازه گیری های نادرست استفاده می شوند.

در نتیجه، پیپت ها قطعات مهمی از تجهیزات آزمایشگاهی هستند که به محققان امکان اندازه گیری دقیق و مخلوط کردن مقادیر کمی از مایع را می دهند. پیپت ها از لوله های شیشه ای یا پلاستیکی تشکیل شده اند و در اندازه های مختلف، قابل تنظیم و با حجم ثابت هستند. علاوه بر این، استانداردهای بین المللی برای اطمینان از صحت پیپت ها ضروری هستند. علاوه بر این، کالیبراسیون ضروری است و باید به طور منظم انجام شود. انتخاب بین شیشه یا پلاستیک به کاربرد بستگی دارد، پلاستیک ارزان‌تر است و در برابر شکستگی مقاوم‌تر است، در حالی که شیشه بی اثر و دقیق‌تر است. در نهایت، پیپت های الکترونیکی ممکن است در آزمایشگاه های پیشرفته استفاده شوند.