شیمی
معرف‌ها برای قرن‌ها برای انجام واکنش‌های شیمیایی، یا برای تغییر خواص محصول یا برای جداسازی آن استفاده می‌شوند. در گذشته، معرف ها عمدتاً از منابع طبیعی به دست می آمدند، اما توسعه شیمی و فناوری مدرن شیمیدانان را قادر به سنتز یا از پیش ساخته شدن معرف ها کرده است.
اولین استفاده ثبت شده از معرف ها در زمان یونان و روم باستان، عمدتاً به عنوان نگهدارنده مواد غذایی بود. سوابق روم باستان استفاده از سرکه و نمک‌ها، شراب‌ها و روغن‌های مختلف را برای نگهداری غذا توصیف می‌کنند که برخی از آنها به عنوان معرف استفاده می‌شدند.
در قرون وسطی، کیمیاگری در اروپا رایج شد و ترکیبات و ترکیبات مختلفی که از گیاهان به دست می‌آیند به عنوان معرف استفاده می‌شوند. این شامل جیوه، گوگرد، سرب و سایر فلزات و ترکیبات بود. از آنها برای ایجاد راه حل های قدرتمند و ایجاد شعله و دود رنگی استفاده می شد که اعتقاد بر این بود که نشان دهنده یک واکنش موفقیت آمیز است.
در طول قرون هفدهم و هجدهم، توسعه شیمی به عنوان یک علم با اختراع تجهیزات آزمایشگاهی جدید و کشف عناصر و ترکیبات جدید شتاب گرفت. بسیاری از معرف ها برای اهداف خاص، مانند انجام واکنش های مبتنی بر الکل یا برای تولید رنگ های مصنوعی، ساخته شدند. بسیاری از ترکیبات آلی نیز برای اولین بار در این دوره جدا شدند، از جمله آنتی بیوتیک ها.
در قرن نوزدهم، استفاده از معرف ها تخصصی تر شد و ترکیبات جدیدی مانند اسید کرومیک و آمونیاک برای استفاده در ایجاد جوهر و رنگ معرفی شد. علاوه بر این، در این دوره طیف وسیعی از ترکیبات کشاورزی آلی مانند اسید فرمیک و اوره و همچنین اسیدهای قوی مانند اسید نیتریک و سولفوریک ایجاد شد.
قرن بیستم شاهد پیشرفت عظیمی در شیمی، به ویژه در سنتز مواد شیمیایی آلی بود. معرف هایی برای کمک به سنتز مولکول های پیچیده مانند داروها، آفت کش ها، قارچ کش ها و حتی پلاستیک ها تولید شدند. استفاده از کروماتوگرافی، طیف‌سنجی و روش‌های دیگر برای خالص‌سازی و جداسازی ترکیبات نیز در این دوره توسعه یافت.
عصر مدرن شیمی معرف با پیشرفت در بیوشیمی و زیست شناسی مولکولی هدایت شده است. توسعه ابزارهای جدیدتر، مانند تعیین توالی DNA و ژنومیک، توانایی شیمیدانان را برای تولید ترکیبات و کاربردهای جدید به طور چشمگیری افزایش داده است. در نتیجه، معرف‌ها اکنون برای طیف وسیع‌تری از وظایف، از تشخیص ترکیبات جدید تا اصلاح مولکول‌های موجود، استفاده می‌شوند.
به طور کلی، معرف‌ها به بخش مهمی از شیمی مدرن تبدیل شده‌اند، از توسعه داروهای جدید، تولید مواد غذایی و تولید مواد شیمیایی صنعتی. با ادامه پیشرفت های تکنولوژیکی در شیمی، استفاده از آنها در اکتشافات و پیش بردن مرزهای دانش اهمیت بیشتری پیدا می کند.
معرف یک ماده شیمیایی است که در کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. معرف ها معمولاً در آزمایشگاه ها برای انجام واکنش های شیمیایی و بررسی و اندازه گیری نتایج واکنش ها استفاده می شوند. آنها از نظر خلوص، پایداری و ایمنی تنظیم و آزمایش می شوند و اغلب به شکل پودر سفید، مایع یا جامد در ظروف مهر و موم شده عرضه می شوند. معرف ها اجزای ضروری در بسیاری از کارهای تحقیقاتی پیچیده هستند، به ویژه آنهایی که شامل تولید مواد جدید می شوند. به عنوان مثال، معرف های مورد استفاده در توسعه و تجاری سازی داروها نقش مهمی در تبدیل مواد خام به داروهای ارزشمند دارند.
معرف ها در اشکال مختلفی از جمله ترکیبات معدنی و آلی، ترکیبات فلزی و محلول های آبی وجود دارند. ترکیبات معدنی مانند هیدروکسید سدیم، اسید سولفوریک و پرمنگنات پتاسیم به طور گسترده ای به عنوان معرف استفاده می شوند، اگرچه کاربرد آنها در یک واکنش معین ممکن است بسیار متفاوت باشد. آلاینده‌هایی مانند کروم می‌توانند در برخی از معرف‌ها وجود داشته باشند و وجود آنها می‌تواند بر قابلیت اطمینان نتایج تأثیر بگذارد.
ترکیبات آلی مانند تی بوتیل الکل، پروپین و استون نیز به طور گسترده به عنوان معرف استفاده می شوند. ترکیبات آلی نسبت به غیر آلی فرارتر هستند و بنابراین بیشتر در واکنش‌هایی که شامل سنتز ترکیبات جدید است یا در واکنش‌هایی که محصولات در معرض هوا قرار می‌گیرند استفاده می‌شوند. برخی از انواع ترکیبات آلی ممکن است سمی باشند، بنابراین چنین موادی باید به دقت مورد استفاده قرار گیرند و به درستی دور ریخته شوند.
معرف های فلزی مانند پودر منیزیم، هیدروکسید سدیم و محلول های هیدروکسید سدیم و پتاسیم در سنتز بسیاری از فلزات و ترکیبات فلزی مفید هستند. کیفیت معرف ها می تواند به شدت بر کیفیت محصول نهایی تأثیر بگذارد.
محلول‌های مبتنی بر آب معمولاً در برخی آزمایش‌های علمی استفاده می‌شوند و معمولاً محلول‌هایی از اسیدها، بازها و نمک‌های آبی هستند. به عنوان مثال، اسید استیک و اسید فرمیک اغلب در آزمایش pH محلول ها استفاده می شوند.
معرف ها معمولاً در ظروف دربسته نگهداری می شوند و به طور مرتب از نظر آلاینده ها بررسی می شوند. آنها همچنین می توانند از نظر خلوص و پایداری قبل از استفاده آزمایش شوند. علاوه بر این، اطلاعات آماده سازی، کالیبراسیون و ذخیره سازی باید در دفترچه یادداشت آزمایشگاهی ثبت شود.
معرف ها ابزارهای ارزشمندی برای دانشمند محقق هستند و شیمی بسیاری از آزمایش ها بر کیفیت و پایداری معرف های مورد استفاده بستگی دارد. انتخاب دقیق، نظارت و مدیریت معرف ها بسیار مهم است، زیرا آلودگی یا تخریب می تواند نتایج را اشتباه یا نامعتبر کند.